Jafndægur á vori

Nú er horfin næturtíð,

nú eru vorjafndægur, 

orti Gunnar J. Straumland á Boðnarmiði í gær og kvað meira að.

Jafndægur á vori og hausti kallast alþjóðlega (og latneska!) heitinu equinox. Í okkar hugtaki er dagurinn, í því latneska nóttin (nox, ef. noctis, sbr. nocturnal og nocturna; og equi er vitaskuld samstofna við e. equal og fr. égal -- og af því síðarnefnda dregið það hrollvekjandi orð égalité!).

Þessi jafndægur voru víst í hápunkti kl. 4.16 í gær. Í u.þ.b. tvær vikur fyrir og eftir vorjafndægur lengist dagsbirtan um ca. 7 mínútur daglega, en þegar kemur að sumarsólstöðum, eru þær breytingar ekki nema nokkrar sekúndur á hverjum sólarhring, eins og um vetrarsólstöður.

En nú er dagurinn jafn nóttinni, húrra fyrir því

Þvílíkur raðnauðgari - og bar fyr­ir sig ein­mana­leika og ekk­ert fé­lags­líf !!!

Hann tók ungar konur upp í bíl sinn (Bla Bla Car), byrlaði eitur með súkkulaði, nauðgaði og ber þetta fyrir sig sem afsökun! Sjá all-svakalegan fréttar­tengil Mbl.is!

Eru sjö ár ekki vægur dómur fyrir svona glæpahund? Fórnarlömbin gætu verið margir tugir, allt að 50! (hann hefur játað á sig átta ólyfjunar-nauðganir og er flestum líklegri til að ljúga af sér sökum).

Gelding er viðbótarrefsing sem nú er beitt í Póllandi og gæti haft mikinn fráfælingarmátt. Hvaða karl­rembusvín vill ganga um sem lands­kunnur geldingur?!

Byrlaði þeim ólyfjan og nauðgaði

Einhvers staðar verða mörkin að vera

Gott á hrokafullt kvikindið að dúsa í fanga­geymslu á Sel­fossi í nótt, þar sem hann ók ekki aðeins á 194 km hraða um Suðurland og fram hjá lögreglu sem reyndi að stöðva hann, heldur er hann jafn­framt grunaður um akst­ur und­ir áhrif­um fíkni­efna. Útlendingur átti í hlut.

Á 194 km hraða og neitaði að stoppa

Eine Strofe für Anna aus Frankfurt a/M

 

Die Anna kam nicht, um mich zu finden;

es ist mir doch mit ihr zu sprechen gelungen.

Ich hätte so gern für sie gesungen,

eine ehrliche Freundchaft mit ihr zu verbinden

auf Grund ihres Lächelns, so süß und heiß,

für mich wie ein wahrhaftig Siegerpreis!

q27iii17

Enn leynist töggur og fífldirfska í nokkrum karlmönnum þessa heims gagnvart þeim sem þeir gera hosur sínar grænar fyrir

Margt gerir karlpeningurinn fyrir kven­pen­inginn. Hér er einn sem sýndi vask­legt hug­rekki, tók áskor­un stúlku að stökkva út í krókó­dílaá, tókst jafn­vel eftir að verða bit­inn að kýla krókó­díl­inn í höf­uðið og losa sig frá honum. Var þetta átján ára gamli Ástr­alinn Lee de Paauw, sem gerði þetta til að ganga í aug­un á brezkri ferða­stúlku, þeirri sem manaði hann til að stökkva! Áður hafði hann verið að monta sig af því á hót­el­inu, sem hann var á, að hann gæti synt í ánni.

• Hann seg­ist vera hepp­inn að hafa kom­ist á lífi úr Johnst­one-ánni í bæn­um Inn­is­fail. [... En stúlkan] seg­ir að blóð hafi verið út um allt og hafi ungi maður­inn öskrað lengi.
• Stúlk­an viður­kenn­ir að hún hafi manað pilt­inn til að stökkva út í en seg­ist ekki hafa haldið að hann myndi láta verða af því. 

„Ég fékk núm­erið hjá henni,“ sagði hann mont­inn í sam­tali við ástr­alska út­varps­stöð í gær. „Ég gerði þetta fyr­ir hana.“ (Mbl.is segir frá)

Það er þá enn til gömul riddara- og karlmennska í einhverjum mönnum þrátt fyrir slævandi áhrif af völdum kvenna­bylting­arinnar. En augljóslega hefur þetta ýmsar hættur í för með sér:

• Sjúkra­flutn­inga­menn sem komu að slys­inu segja að pilt­ur­inn sé hepp­inn að vera á lífi. 

Spurning hvort hann hafi svo fengið einn fingurkoss og klapp á "meiddið" að launum! 

Sýndi sig fyrir stúlku og varð fyrir krókódílaárás

Sagnfræði Stöðvar 2 ekki í lagi

Ekki aðeins er Ísafjörður 150 ára nú (til hamingju, Ísfirðingar!), heldur er byggðarlagið eldra skv. fréttamanni, því að "Helgi magri Hrólfson settist að í Skutilsfirði á 16. öld"!! Þetta var úr frásögn Stöðvar 2 af hátíðahöldum á Ísafirði í dag, þar sem forseti Íslands flutti hátíðarræðuna.

En þarna er mikið nafnarugl og tímaskekkja. Helgi magri nam land í Eyjafirði og var Eyvindarson, en Helgi Hrólfsson var landnámsmaður (vitaskuld á landnámsöld, ekki 16. öld) í Skutilsfirði og trúlegt að landnámsjörð hans hafi verið Eyri (síðar kirkjujörð), sbr. Jón Þ. Þór: Saga Ísafjarðar og Eyrarhepps hins forna, I. bindi, bls. 31-2. Jón telur líklegt, að Skutilsfjörður hafi verið numinn á árunum 915-920.

Með rétta viðhorfið gagnvart skattaskjólum - en það hafa Samfylkingar- og aðrir ESB-menn ekki!

 Flottur Sigurður Ingi hér í viðtali, í sveitarsælunni með myndarlegri konu sinni, bæði stundandi hestamennsku í skreppitúr austur. Hans vilji er, að Íslend­ing­um verði bannað að vista pen­inga í lág­skatta­ríkj­um, en ... "Ljóst er að það er lög­legt. Þannig er þetta fyrst og síðast siðferðis­legt álita­efni, segir hann, og takið eftir:

"Mitt fyrsta verk í for­sæt­is­ráðuneyt­inu á föstu­dag var að láta kanna hvort við gæt­um bannað Íslend­ing­um að vista pen­inga í lág­skatta­ríkj­um. Fyrstu svör sér­fræðinga eru þau að vegna m.a. jafn­ræðis­reglu EES-samn­ings­ins sé það ekki hægt. Mér hef­ur því þótt sér­kenni­legt að heyra Evr­ópu­sam­bands­sinna, Sam­fylk­ing­una og Bjarta framtíð og jafn­vel Pírata, sem hafa aðild að Evr­ópu­sam­band­inu á stefnu­skrá, tala um að loka eigi á mögu­leika fólks að vista pen­ing­ana sína á af­l­ands­eyj­um. Þetta er alþjóðlegt vanda­mál,“ seg­ir hann.

Hitt er alveg ljóst, að við getum losað okkur við þessa lagaleg bindandi skyldu vegna "jafnræðisreglu" með vissri aðgerð -- þeirri að segja upp EES-samningnum! 

En það er reyndar, undarlegt nokk, ekki í loftinu hjá NEINUM stjórnmálaflokki hér nema Íslensku þjóðfylkingunni, sem er nú að ganga frá mótun stefnu sinnar.

Þar, í þeim nýja flokki, er líka eindregin afstaða gegn Schengen-aðild okkar, enda er ákvörðun um það orðin enn brýnni eftir að ljóst varð, að tyrkneskir borgarar (79 millj. talsins!) fá frá komandi sumri frjálsan rétt til ferða án vegabréfsskoðunar um allt Schengen-svæðið! Þar gætu þá margir hryðjuverkamenn laumazt með; gleymum ekki, að þaðan komu nokkrir ódæðismennirnir í Parísar-hryðjuverkunum. 

En Sigurði Inga Jóhannssyni eru sendar beztu árnaðaróskir í hans nýja ábyrgðarstarfi.

Sigurður Ingi: Innsýn í undarlega veröld

Tignarfagri Snæ­fells­jök­ull

Fagur ertu, Snæfellsjökull, og söknuður að því, ef þú átt eftir að hverfa!

Nokkrum sinnum kemur Jökullinn við sögu í fyrstu ljóðabók minni, Sumarljóðum 1991, m.a. í ljóðinu Á júlíkvöldi:

 

Ég sit hér og bíð

eftir síðasta ljóma kvöldsins

frá glóandi sólu sem blindar augu mín um stund

unz hún sekkur í fölgráan fjallgarðinn

undir ljómandi himni

Þá blasir jökullinn við mér aftur

í sinni tæru tignarlegu mynd

heiðblár og hlaðinn dularfullum ógnum [...]

 

(Frh. neðar.)

Já, fagur er Snæ­fells­jök­ull og myndast oft vel, eins og á þessari mynd sem blaðamaður Morgunblaðsins, Sig­urður Bogi Sæv­ars­son, tók á góðum degi.

 

Í ljóðinu Sumarkvöld á Laugarnesi fær jökullinn sitt rúm í einu sjö erinda:

 

Og utar, við himins barminn bleika,

í blárri tign, í dularmætti,

fer hvítur jökull – og hjartað veika

í hrifning missir af einum slætti.

Hve tignarfagur í hvítum hökli!

Hve heit logar sól á Snæfellsjökli!

 

Og þó vonum við öll, að hún logi ekki svo heitt, að hann hverfi ! 

Svo er eitt lítið ljóð enn, það þriðja síðasta í bókinni, sem ég fletti óvart fram hjá við fyrstu birtingu þessarar samantektar, og ber nafnið:

 

Snæfellsjökull

 

Hve ljúft og bjart og heitt og hýrt þér yfir

í heiðri dýrð á björtum sumardegi!

Og enn til þín mitt höfuð sárt ég hneigi,

er haustar að á lífsins dimma vegi:

þá mynd þín djúp og dul í hjarta lifir.

 

Honum bregður einnig fyrir í næstsíðasta ljóðinu, Fyrsti snjórinn heitir það (Í vestri gnæfir Snæfellsjökull / heiður og hár ...). Með engu minna getur maður vottað þessari náttúrudýrð virðingu sína, og sannarlega gerist það í fleiri ljóðum.

Nokkrir jöklar í hættu

Góð landkynning að eiga slíkt fólk að

Hér er verulega flott grein um finnska konu sem á nú íslenzkan mann og þau dóttur saman; atorka hennar er ekki lítil; saman vinna þau að landkynningu, hún skrifar bækur, myndirnar eru hans, og þær eru hátt í 20 hér með greininni á Mbl.is (tengill neðar), frábærar myndir margar hverjar úr íslenzkri náttúru og úr borginni líka.

Það, sem lærdómsríkast er við greinina, er hve vel hún ber getu Íslendinga söguna til að endurreisa hér þróttmikið atvinnulíf eftir Hrunið; menn leggist hér ekki í þunglyndi þótt þeir missi starf sitt, segir hún, þeir leita bara nýs, jafnvel sálfræðingar að starfi barþjóns, allt til að komast vel af í stað þess að gefast upp, og þetta er harla ólíkt ýmsum þjóðum á meginlandinu.

 Þau Satu Rämö og Björgvin eru heppin að eiga hvort annað og barnið sitt fallega. Til hamingju, öll þrjú!

„Íslendingar gefast ekki upp“

Strandaglópar í geimnum!

Hljómar vel eða hitt þó heldur! En að vísu er nú stefnt að því að fá þá aftur til jarðar í júní, ef þeir kjósa ekki að vera þarna í eilífu sólskini - en kannski fimbulkulda?

Þrír strandaglópar í geimnum