Mike Oldfield og Cara Dillon : Man in the rain

Hver þekkir ekki Mike Oldfield-hljóminn í þessu? Og Clara Dillon fer vel með þetta. Lagahöfundurinn Mike er vitaskuld gítaristinn með slaufuna, í hvíta jakkanum.

Og hér er náttúrlega hans frábæra lag Moonlight shadow en þar er það Maggie Reilly sem syngur. En textinn er harmrænn. Ég set hann í athugasemd hér.

Svo er Chris Rea aldeilis frábær með sína fínu rödd (og myndbandið takk bærilegt, nær 22 milljónir hafa séð það):  

https://www.youtube.com/watch?v=wTgWX_62paE

Eftir lestur Gunnlaugs sögu Ormstungu (m/viðaukum)

                         

Örlög mikil og ill voru búin

örum vaskleikamanni :

sælu gjaforði´ í svikum rúinn,

er sótt var úr föðurranni.

Eitt var þó líf ykkar, ástin og trúin, 

Ormstunga´ og fagur þinn svanni !

 

Illræði Hrafns, af öfund spunnin,

Eiríks jarls af slóðum,

eltu´ ykkur báða : brúður unnin

brögðum með þeygi góðum.

Af barst, þótt féllir, örvarunninn;

auðgaðir Helgu að ljóðum ...

 

Úr Gunnlaugs sögu, sennilega um síðustu fundi þeirra Helgu fögru:

"Síðan gengu þeir yfir ána, og töluðu þau Helga og Gunnlaugur um stund. Og er þeir gengu austur yfir ána, þá stóð Helga og starði á Gunnlaug lengi eftir.

Gunnlaugur leit þá aftur yfir ána og kvað vísu þessa:

Brámáni skein brúna

brims af ljósum himni

Hristar hörvi glæstrar

haukfránn á mig lauka.

En sá geisli sýslar

síðan gullmens Fríðar

hvarma tungls og hringa

Hlínar óþurft mína."

Þess má geta, að Helga þessi hin undurfagra hefur verið ein fyrsta afgerandi kvenréttindakonan á Íslandi, og hefur hún trúlega haft skap í það frá afa sínum, Agli sjálfum Skalla-Grímssyni. Skáld-Hrafn náði að kvænast henni, en þá fór hún skjótlega í kynlífsbindindi eða verkfall, eins og konurnar í Lýsiströtu Aristofaness. En þannig segir m.a. í Gunnlaugs sögu, að Hrafn "kvaðst því Gunnlaug á hólm skorað hafa, að hann kvaðst öngvar nytjar hafa [af] Helgu og kvað annan hvorn verða að hníga fyrir öðrum." Já, þetta var skapmikill ástarþríhyrningur!

Vilji menn leita uppi nýjustu passamyndina af Helgu fögru, þá er hana að finna meðal drottninganna í fornmanna-spilastokknum íslenzka (1930), sjá hér neðar!

PS. Lesið svo tímabæra grein mína:  Eitt ríki með réttan málstað sannleikans gegn meirihluta hinna

HELGA FAGRA er hér hjartadrottning (eins og vera ber!), sú neðri á því spili (snýr öfugt)

 

Frjálsir þankar um Moulin Rouge í Sjónvarpi kvöldsins

 

Hver fær að sofa hjá hverri?

Heimurinn snýst um það!

"Elskan mín, ertu´ eitthvað verri,

að ætla að gera það

með hertoga þessum, þrjóti !

þótt hann þess eflaust njóti

fram þá í fingurgóma 

af frygð og án sóma

og boðorðið sjötta brjóti,

er blíðuna vill hann hreppa

(og hnöppum frá hneppa)

á verði sem enginn ætti

óflekkaðri að bjóða

með rósarvangann sinn rjóða!

Já, reyndu af öllum mætti

gegn ásókn illra anda

æru þína og heiður

að verja; þinn vænleiks seiður

er von hans þuklandi handa!

En sál þín og hugur til heyrir

hjartans dýpri vonum:

skáldinu! Engu þú eirir

unz eignast hann, fegurst af konum!"

Eitt tónlistar-uppáhaldið mitt

Rita Melo, senhora portugues, er alger milljón, gefandi glöð og endalaust kröftug, og þó er þetta ekki albezta lagið með henni: Agualva Baile Carnaval. Merkilegt hvað þessi mikla hæfileikakona, sem söngvari og harmonikkuleikari, lætur sér nægja lítið á sínum tónleikum, nánast á eins konar sveitaböllum að ætla má. Guðs blessun sé yfir framtíð hennar.

https://www.youtube.com/watch?v=PwZKYGoq-6w

Fáum Tengjur aftur! - og af snillingnum Loreenu McKennitt

Afskaplega er þessi maður á Rás 2 á 5. tímanum með slappan tónlistarsmekk, graut af ýmsu lélegu, þó eitthvað gott á milli; maður þarf hvað eftir annað að skrúfa niður í tækinu. Þá var nú munur að hafa Tengjurnar hans Kristjáns Sigurjónssonar (núverandi fréttamanns) hér á árum áður, fyrir hartnær aldar­fjórðungi, það voru frábærir þættir með margvíslegri heimstónlist af bezta tagi og full ástæða til að endur­aka þá eða gefa honum frjálsar hendur til að halda áfram þar sem frá var horfið. 

En fín rödd hans skilaði honum í þularstarf og síðan á fréttamannsstól. Þótt hann skipi hann án þess að maður hafi séð neina ástæðu til athugasemda (eins og við suma aðra), þá ætti að vera hægur vandi að gera Tengjur aftur að vikulegum þætti, það gæti bætt tónlistarsmekk margra.

Svo heyrist aldrei í hinni kanadísku Loreenu McKennitt í útvarpinu, hvað þá á sértónleikum í Hörpu, og það er ekkert minna en hneyksli!

     Loreena McKennitt

Nær þrjár og hálf milljón hafa til dæmis horft á þetta myndband af Night Ride Across the Caucasus, 4,2 milljónir á The Mystic´s Dream og 4,8 milljónir á The Old Ways, heillandi lag. Sjá einnig: The Dark Night of the Soul, svo að eitthvað sé nefnt.  

Mikið er af fallegu myndefni með þessum myndböndum, en hitt alveg sérstök upplifun að sjá hana sjálfa, þessa afburða-söngkonu, hörpuleikara og tónskáld með sínu vel mannaða liði hágæða-tónlistarmanna, t.d. hér í Nights from the Alhambra.

Hér syngur hún hið gamla, fagra, enska jólalag GOD REST YE MERRY GENTLEMEN (við það hef ég samið annars konar ljóð), og á eftir kemur Good King Wenceslas með fallegu myndefni.

Mummers dance er afar fallegt lag. Og hér er ævintýrið sem ég var að leita að: The Bonny Swans: fullkomin hljóðgerð, en án myndasögunnar sem ég var að leita að. Sama lag, á tónleikum hennar. Önnur gerð, á öðrum tónleikum hennar, með spænskum texta undir og hún á hörpunni.

The Lady of Shalott (Loreena á hörpunni), við ljóð Alfreds Lord Tennyson -- hér sett fram í fallegum myndum, sumum þeirra gömlum málverkum, trúlega við þessa þekktu sögn, en ég hef þó séð þetta sett mun betur fram í myndum sem fylgja efnisþræðinum vel. Þetta er að sumu leyti betra.

Svo geta menn róað sig niður við Tango to Evora og hlustað næst á magnað lagið Marrakesh Night Market og horft á fallegar náttúru- og mannlífsmyndir.

En hvernig skyldi hún hafa hljómað fyrir 27 árum? Hér syngur hún á þriggja kortera, níu laga tónleikum í Vancouver. Einn ritar þar undir: "What a wonderful blessed talented lady!! Her voice takes me to places magical and opens vistas of universes and times otherwise unknown." Vel mælt.

Can´t Walk Away -- glæsilegt!

Var þetta þá íslenzkur smellur?! - já, virkilega: Can´t Walk Away er "Herbert Guðmundsson´s Original" (1985) og veruleg ástæða til að halda upp á lagið, jafnvel með endurgerð. En flottur er drengjakórinn með. Og það eru komin 83.150 áhorf á myndbandið!

https://www.youtube.com/watch?v=KQuddDfXzfs

Don´t try to fool me

Hér er þessi gamli, góði smellur Jóhanns G. Jóhannssonar: 

Don´t try to fool me (smellið á slóðina til að heyra smellinn!).

Fleiri hafa spreytt sig við lagið, eins og menn finna þarna.

Enn eru rímur ortar hér

Merkilegt er, að enn eru rímur ortar á Íslandi, en þetta er eitt elzta skáld­skap­ar­form­ið, líkl. hátt í 700 ára. Pétur Stef­áns­son yrkir fjör­lega Rímu af Fjölva fylli­byttu á Boðn­ar­miði, með sam­úð fyrir efninu, en líka auga fyrir því spaugi­lega. Í man­söngv­unum (upphafs­þætti hverrar rímu) kemur hann svo jafnvel inn á sín leyndustu einkamál og fer vel með það sem annað; munu margir líka kannast við sjálfa sig í þeim morg­un­aðstæðum sem hann lýsir þarna, með sitt úfna hár, greiðandi sér "unz þokkafullur út ég lít." 

Já, listilega fer Pétur með efnið, í gömlum stíl og líka ferskum með hnyttilegu orðalagi. Hafa ekki ýkja margir ort heilu rímurnar frá dögum Steins Steinarr, Kristjáns Eldjárns og Sveinbjarnar Beinteinssonar, blessaðrar minningar. Taka mætti saman lista um slíka, til viðbótar við eldri rímnasöfn Finns Sigmunds­sonar og Sveinbjarnar Beinteinssonar.

Margir hafa frá tímum þjóðskáldsins Jónasar Hallgríms­sonar litið niður á rímna­gerð, og vissulega var kominn þreyttur tónn í rímurnar margar um hans daga (en einna sízt hjá Sigurði Breiðfjörð, sem varð þó fyrir hvassri gagnrýni hans). En þetta er samt all-frjór vettvangur skáld­skapar­lega og uppruni rímna merki­legur, eins og próf. Vésteinn Ólason hefur bent á, þ.e. um frönsk áhrif á þessa kvæðagerð. Rímurnar, með þáttum sínum, séu þeir ekki of langir, bjóða upp á ýmsa fjölbreytni inn- og endaríms og mislangra brag­ar­hátta, og lengi vel voru þær einn helzti framhalds­vettvangur fyrir notkun heita og kenninga í skálda­máli, þótt ýmsum tækist raunar misvel upp að gera það með þeim frjóa hætti sem finna má einkum í drótt­kvæðunum gömlu, sem áttu sér sína löngu og allráðandi hefð frá níundu öld til þeirrar fimmtándu.

Eine Strofe für Anna aus Frankfurt a/M

 

Die Anna kam nicht, um mich zu finden;

es ist mir doch mit ihr zu sprechen gelungen.

Ich hätte so gern für sie gesungen,

eine ehrliche Freundchaft mit ihr zu verbinden

auf Grund ihres Lächelns, so süß und heiß,

für mich wie ein wahrhaftig Siegerpreis!

q27iii17

Þrátt fyrir dumbungsveður er menningin ræktuð á Suðurlandi

Þetta er góður dagbókarpistill: Laugardagur 03. 12. 16, eftir Björn Bjarnason, fyrrv. menntamálaráðherra, um menningar­lega samkomu í hlöðunni á Kvoslæk í Fljótshlíð í dimmviðri.

Þórður Tómasson í Skógum, fjarskyldur frændi minn, sem í mínu ungdæmi í Holti undir Eyja­fjöllum var þar á nágranna­bænum Vallnatúni og mér minnis­stæður þar og við orgelið í Holti, var einn þeirra höfunda nýrra bóka, sem fagnað var á samkomunni á Kvoslæk. Þórður er orðinn 95 ára, en svo ern, að hann ekur enn bíl sínum og það í þessu hryssings­veðri. Hann las úr sinni 21. bók, Mjólk í mat, en er með tvær aðrar í smíðum!

Fleiri góðir Sunnlendingar kynntu þarna bækur sínar (sjá pistil Björns), og útgefandinn Bjarni Harðarson, sá þjóðþarfi bóksali á Selfossi, gegndi þar lykilhlutverki.

Kannski ég endurbirti ljóð mitt af þessum slóðum, minningarljóð (ort undir lok liðinnar aldar) fyrst og fremst um séra Sigurð Einarsson, vin og samstarfsmann Þórðar, sem sjálfum bregður þar líka fyrir, því að organistinn var hann í prestakallinu.

 

     Séra Sigurður skáld í Holti

        Nærfellt liðið ár er eitt 
        frá aldar þinnar fyrsta degi. 
        Einatt hafði sál þín seitt 
        sefa minn. Í austurvegi 
        skín við himni háleit, björt 
        hróðri vafin jökladrottning. 
        Þar hjá Katla, þar hjá ört 
        þitt nam krauma brjóst í lotning. 
   
        Undur lífs og eilíf rök 
        andann fýsti' að skilja' og læra... 
        Vorsins klið og vængjatök 
        veittist betr í ljóð að færa. 
        Bjargsins máttku, djúpu dul 
        og dagsins ljóma' á sólarhlaði, 
        fjallablómin fögur, gul 
        fangaðir þú á hvítu blaði. 
   
        Hlust við innstu hrífur nú 
        hlýr og dimmur andans rómur. 
        Rétt til getið - það ert þú, 
        en Þórðar frænda orgelhljómur 
        sætar enn mér syngur þó 
        og sálmar ykkar kóræfinga 
        í hreiðri því, sem Hanna bjó 
        þér, heiðursklerkur Eyfellinga. 
   
        Mannsins vinur hjartahreinn, 
        hásal Drottins gista máttu. 
        Tryggðamál þín tefji' ei neinn, 
        trúarbæn þá heyrast láttu 
        mælta fram fyrir mína þjóð: 
        Meðan anda nokkur lungu, 
        tali' hún, syngi og listaljóð 
        læri á þinnar móður tungu.