Það er til einföld lausn á þessu

Já, það er til einföld lausn á þessari spurningu um kl. 23.21 á kvöldin eða kl. 7.54 að morgni (sjá viðtengda frétt kynlífsskorar Smartlandsdeildar Mbl.is).

Það er ekki eins djúpt á svarinu og ýmsir halda og búa sér til flókin vandamál út af.

Svarið er náttúrlega: bæði og ! 

Það er líka bráðnauðsynlegt að fjölga Íslendingum sem mest, þetta gengur ekki að þjóðin sé að úrkynjast svona og nálgist það að hér verði meðalfjölskyldur nánast eins og í Þýzkalandi: Karl og kona, eitt barn og hundur!

Karlmenn vilja helst kynlíf á morgnana

Mjög athyglisvert viðhorf Bjarna verkfræðings Jónssonar sem ég hafði ekki hugsað út í

  Það gerir illt verra að áfrýja þessum dómi frá Strassborg.  Mann­rétt­inda­dómstóllinn valtaði yfir Hæsta­rétt Íslands á grund­velli titt­linga­skíts.  Sá fyrr nefndi hefur enga lögsögu hér.  Þess vegna á ekki að áfrýja.  Dómar hans eru aðeins til hliðsjónar hér.

Bjarni Jónsson, 16.3.2019 kl. 13:37, á Moggabloggi Gústafs Skúlasonar.

Fljótavík og Hornstrandir -- þvílík náttúrufegurð

Þetta voru stórkostlegar Ferðastiklur hjá Láru Ómarsdóttur og föður hennar Ragnarssyni í Sjónvarpinu í kvöld, um Fljótavík, Sléttuhrepp og Hornstrandir. Stórfenglegt landslag, kaldranalegt og ægilegt, en einnig með allt aðra, sumarlegri ásján, með fögrum veðurstillum á og í kringum vatnið og blómskrúði miklu. Ekki undarlegt að fólkið þaðan sækir enn í staðinn sem það yfirgaf fyrir rúmum 70 árum, en vill hvergi fremur vera á sumrin. Og skemmtilegt var rabb þeirra feðgina við fólkið, ómissandi líka innhlaupin hans Ómars: hresssilegar sögur frá fyrri tíð af glæframönnum í loftinu, bandarískum og honum sjálfum. Hafa fáir frásagnargáfu á við hann, en dóttirin stóð sig líka fantavel í afburðagóðum þætti.

Flottur pistill Elle Ericsson, vert að rifja þennan upp: BANDARÍKIN ERU LANGT Í FRÁ MEÐ HÆSTU MORÐTÍÐNI HEIMS.

"Nei það er af og frá að Bandaríkin séu með hæstu morðtíðni heims, ekki miðað við fólksfjölda.  Og þó talað væri bara um álfuna Ameríku en ekki heiminn.  Hondúras væri langverst í álfunni og þarnæst Venesúela.  Líka þó talað væri bara um norðurhluta álfunnar Ameríku en ekki heiminn.  Grænland og Mexikó væru þar langverst, miðað við fólksfjölda.  Hvert einasta land í allri álfunni Ameríku er með hærri morðtíðni en Bandaríkin, nema 2, Kanada og Síle.  Og oftast eru Ameríku­löndin með miklu miklu hærri morðtíðni en Bandaríki Norður-Ameríku. 

Og ég er orðin leið á að heyra villusögur um Bandaríkin.  Leið á að hlusta á Íslendinga tala eins og maður geti ekki gengið um göturnar þar nema vera skotinn niður.  Og ég er ósátt við það þar sem ofbeldi í Bandaríkjunum er lítið miðað við fjölda landa heims og Bandaríkjamenn eru í heild friðsamir.  Friðsamasta fólk sem ég þekki.  Við heyrum bara mest um Bandaríkin þar sem fréttir eru galopnar þar, eins og mannréttindalandi sæmir.  

Í Bandaríkjunum gekk ég um göturnar í 22 ár og var aldrei skotin niður að ég viti.  Það var aldrei ráðist á mig á almannafæri eða á götum úti.  Og ég var ekki hrædd að labba þar eins og maður nokkur spurði mig þegar ég kom til Íslands 1997 í skamma stund.  Ekki vanalega.  Það var sami maður og var með barn sitt sem skiptinema í öðru Ameríkulandi 1992, suður af Bandaríkjum Norður Ameríku, en þar í landi ætti maður að óttast að vera skotinn niður.

Frá mínum bæjardyrum séð, lítur út fyrir að mikil fáfræði sé um Bandaríkin þegar fólk aftur og aftur talar eins og það sé morðland heimsins og tekur undir vitleysuna hvert með öðru eins og út í loftið.  Eða bara af því það haldi það, kannski miðað við það sem það heyrði næsta mann segja, líka út í loftið.  Múgsefjun mætti kalla það.  En ég elska þetta land og vil ekki hlusta þegjandi.  Það er ekki nóg að halda það sem maður veit ekki." [Framhald hér, í grein hennar birtri 1. júlí 2014! Greinin er vel studd heimildum og m.a. heildartöflum um morðtíðni í löndum Ameríku; feitletrun hér í lokin: jvj.]

 

Elle Ericsson

 

Margt fleira frábært er að finna á Moggabloggi Elle, m.a. um Icesave-málið, þar var hún mikil baráttukona Íslands, á ýmsum vefsíðum, og átti sæti í stjórn Þjóðarheiðurs, samtaka gegn Icesave, með Lofti Altice Þorsteinssyni o.fl. góðum mönnum. Loftur heitinn, sá snillingur, var hálf-bandarískur að ætt, faðir hans frá Virginia.

Snjall Sigmundur Davíð

Rík­is­stjórnin "er ekki með sterka póli­tíska sýn. Hún er ekki með sterka stefnu, held­ur gekk út á það að skipta á milli sín stól­um hjá mjög ólík­um flokk­um og bæla niður stefnu­mál sam­starfs­flokk­anna í staðinn fyr­ir að berj­ast fyr­ir sam­eig­in­legri stefnu og sam­eig­in­legri sýn,“

sagði Sig­mund­ur Davíð í þætt­in­um Þing­völl­um á K100 í morg­un.

Vegna þingmálsins, sem Miðflokkurinn hefur barizt gegn að undanförnu, þar sem Bjarni Ben. og hans lið hefur verið að þjóna af­l­andskrón­ueigendum, með nokkurra tugmilljarða tjóni fyrir landið, þá hefur Sigmundur Davíð upp­lifað

"akkúrat það sama og þegar maður var að byrja að tala um Ices­a­ve. Fólk upp­lifði það sem vesen. [...] Fram­an af fannst fólki það skrýtið. Þingið væri að vinna að mik­il­væg­um mál­um og við [SDG og félagar hans þá í Framsóknarflokknum] vær­um að stöðva þingið og þetta mál. Málið var enda flókið og það sama á við um þessi stóru efna­hags­legu mál sem við höf­um verið að fást við [núna]. Fyr­ir vikið hef­ur maður lært af reynsl­unni, að maður þarf stund­um að láta ausa yfir sig skömm­um í ein­hvern tíma með þeirri von að með auk­inni umræðu og þegar menn setji sig inn í mál­in, þá öðlist þeir skiln­ing á þeim,“ sagði Sig­mund­ur Davíð.

Meðan ekki er vitað, hverjir eru meðal af­l­andskrónu­eig­enda, er hneyksli að Alþingi skyldi, að frumkvæði BB fjármálaráðherra, samþykkja sem lög að hygla þessu liði. Er BB og hans fólk kannski meðal helztu fjárfesta í vogunarsjóðunum?

Sama upplifun og í Icesave-málinu

Fólk er mjög hlynnt því að lækka útsvar í Reykjavík. Verkalýðsforystan gleymir sumum brýnustu málunum, bæði gagnvart borg og ríki!

SKOÐANAKÖNNUN um opin­berar álögur á al­menn­ing, sem nú er mjög rætt um í tengsl­um við kjara­samn­inga, fór fram á vef­síðu Út­varps Sögu og lauk nú á há­degi, 27/2, þar sem spurt var:

Telur þú að unnt sé að lækka útsvar í Reykjavík?

Niður­staðan var mjög afgerandi:

•  Já sögðu 89,30%.
•  Nei sögðu 6,76%
•  Hlutlaus voru tæplega 4%.

Ég hef margbent á það, að verkalýðsforystan á ekki aðeins að beina spjótum sínum að atvinnurekendum og ríkisstjórn, því að Reykjavíkurborg tekur mest af opinberum gjöldum láglaunafólks í formi útsvars, miklu meira en ríkið í formi tekjuskatts. Dagsmenn í borgarstjórn hafa líka keyrt heimildir sínar til útsvarshækkana upp úr öllu valdi, ólíkt flestum bæjarstjórnum. Þetta er meðal ástæðna þess, að það er síður en svo hagstætt fyrir láglaunamenn að búa í Reykjavík.

 

Og í 2. lagi hefur vinstri meirihlutinn í Reykjavík borið alla ábyrgð á stórhækkun byggingar­leyfa í borginni, sem auk hækkaðra bygginga­gjalda hafa valdið verðbólgu í fasteignaverði og jafnframt á leiguhúsnæði, en húsnæðismál eru þau, sem eru ungu fólki hvað erfiðust í skauti, og veldur það því, að margir geta ekki keypt sitt fyrsta húsnæði, hremmdir til langtíma í okurleigu.

 

Þessa má verka­lýðs­forystan sannarlega gæta í sann­gjarnri kröfu­gerð sinni, en jafnframt að hamra á því við stjórnvöld, þau sem nú fara senn að ráða fjóra nýja seðla­banka­stjóra, að þau leggi þar alla áherzlu á að fá þangað menn sem taki ekki þátt í okur­vaxta­stefnu liðinna ára með stýri­vextina, sem hafa verið alger plága fyrir íbúða­eigendur og pínt upp leiguverð að auki! Engan nýjan Má Guðmundsson á stól aðal­bankastjóra þar!

 

Verði nýjum bankastjórum gefið sjálfdæmi um vaxtastefnuna, og ef stjórnvöld með lúalegum heigulshætti þvo hendur sínar af okurvaxtastefnunni (auk þess að lækka ekki íbúðavexti í ríkisbönkunum), þá eru í 1. lagi þessi stjórnvöld engan veginn trúverðug og ber að segja af sér í raun, en í 2. lagi væri þá persónuleg ábyrgð lögð á herðar seðla­banka­stjóranna, og gæfi það fullt tilefni til, að þeir yrðu heimsóttir bæði í Svörtuloft (Seðlabankann) og heim til þeirra, eins og gert var við ýmsa í búsáhalda­byltingunni, en nú væri þó langtum meiri ástæða til.

 

Róttækri verkalýðsforystu ætti að vera treystandi til að taka þátt í slíku átaki til að aflétta hinu svívirðilega vaxtaokri af íslenzkri alþýðu!

 

Dr. Hannes H. Gissurarson farinn að læra af frægasta skólaspekingnum

Já, nú er hann tekinn til við að læra að feta meðalveginn hjá Thómasi okkar frá Aquino! https://hannesgi.blog.is/blog/hannesgi/entry/2228973/

Það skal þó tekið fram, að ekki merkir þetta, að Thómas hefði skrifað upp á allt hjá Hannesi eða hjá öðrum fræðimanni, sem hann dáist að, Lysander Spooner. Hannes fær t.d. ekki stuðning Thómasar við vændi og aðra ósiðlega hegðun, enda skaðar vændi ekki aðeins þau tvö, sem taka þátt í því, heldur aðra í framhaldi af því, með kynjúkdómasmiti og útbreiðslu slíkra sjúkdóma, með upplausn hjónabanda og fjölskyldna og með misnotkun kvenna, jafnvel mansali.

Lífið er fallegt --- og þess virði að lifa því

 Það segja þau örugglega bæði, athafnamaðurinn á myndinni í meðfylgjandi Mbl.is-frétt og hans lukkulega unga frú, bæði í hvítu (þó ekki dúðuð!) og mátulega tönnuð. Og þau trylla víst netið með þessari fallega teknu mynd.

Og hér er við hæfi að segja: Til hamingju! 

(Sjá nánar fréttina:)

Róbert Wessman og frú trylla netið

Einn Poirot í senn

Merkilegt hve oft það skuli notað í kvikmyndum og þrillerum að gera samkyn­hneigða að miðpunkti fléttna og atburða. Þannig var í Agöthu Christie-mynd Sjón­varps­ins í kvöld, glæsi­legu stykki (Cards on the Table, með Poirot), og hver þekkir ekki njósna­myndir þar sem aðal­persón­an er upphaf­lega hönkuð á kynhneigð sinni og síðar beitt fjárkúgun eða hótun um uppljóstrun ef hún sam­verkar ekki með þeim, sem þar með hefur öðlazt vald yfir henni.

Gaman var í þessari mynd hvernig Agatha gamla lék sér að áhorfandanum (bzw. lesanda sögunnar) með því að beina gruninum að einni persónu þar eftir aðra, unz jafnvel lögregluforinginn, Supt. Wheeler, var ekki undanskilinn og virtist þá sá eini eftir, sem kæmi til greina!

En ritari Roberts læknis hafði með sínum óbeina hætti bent Poirot á, að ekki væri allt með felldu með meinta kvensemi þess læknis; hann hafði aldrei svo mikið sem reynt við ritarann, og þegar Roberts reyndi undir lokin að sverja af sér raunverulega kyn­hneigð sína, gefandi "she´s just a secretary" sem ástæðu áhugaleysis síns, svaraði hinn glöggi Poirot: "Non! Elle est magnifique!" og þarna kom í ljós, hve auðvelt það hafði verið fyrir sófasetu­manninn að sjást yfir hið augljósa og fara þannig á mis við að geta í framhaldi af því endurskoðað allt samhengið með Craddock-hjónin.

Að vísu kemur það í ljós við að hugsa aftur um áhorfið, að sum atriðin, sem sýnd eru á skjánum, gerðust ekki í raun og veru í söguþræðinum, heldur eru þar eins og viðkom­andi aðilar báru þeim þar vitni (eins og Roberts læknir um frú Craddock og ástleitni þeirra og eins og sumar drápssenurnar sem eru þarna búnar til (flestnir látnir reyna sig við dráp herra Shaitana!), þannig að áhorfandinn var með þessu sjónræna og trú á það, sem þar var sýnt, á meðan leiddur afvega og gat þá síður ráðið gátuna.

Skemmtilegur þriller og nóg af morðunum, sem öll voru raunveruleg í sögunni!

EKKI: Við erum að sjá ... !

Forsætisráð­herra Ís­lands, fyrr­ver­andi mennta- og menn­ing­ar­mála­ráð­herra, Katrín Jakobs­dóttir, ætti að ganga á undan öðrum með því fagra for­dæmi að hætta að orða hugsun sína með þessum hætti, sem orð­inn er allt of algeng­ur: "Við erum að sjá að það verði ..." Hin sterka sögn sjá þarf ekki á neinni hækju hjálpar­sagnar að halda í slíku samhengi. (Þetta er nefnt hér vegna innkomu Katrínar í Bylgjufréttir í hádeginu.)

Íslenzku­fræðingar hafa marg­oft varað við þessum klaufa­lega tján­ingar­hætti. Einn slíkur er albróðir Katrínar og því hæg heima­tökin að fá rétta leiðsögn!